MILK
Iets eten of drinken rondom je bezoek aan dit programma? Dat kan in ons eigen eetcafé MILK.
- Prijs:
- € 12 regular
- € 0 Cineville gratis
- Geldig voor Cineville Meer info
- Gratis voor jaarleden
18:30 Doors 19:00 Blow Out (1981)
Samen met Heat, een agency dat filmmakers vertegenwoordigt, presenteren we een tweemaandelijkse filmavond, samengesteld door gepassioneerde makers van hun roster voor een avond verbinding en inspiratie. Elke editie staat in het teken van een unieke host en inspirerende gasten; ze selecteren een hoofdfilm die laat zien waar zij voor staan en die hen motiveert binnen hun creatieve vakgebied. En ze nemen je mee op een twee uur durende reis in hun visie.
Deze editie wordt gehost door Bear Damen, met als hoofdfilm 'Blow Out' uit 1981 van Brian De Palma. In deze paranoiathriller speelt John Trovolta de hoofdpersoon Jack, die als geluidsman voor een slasher-film in een park geluiden aan het opnemen die gebruikt kunnen worden voor gegil en wind. Hij ziet een auto de vijver inrijden en weet de passagiere te redden, maar de bestuurder is dood. Dit blijkt een presidentskandidaat te zijn en de vrouw, Sally, is een escort. Jack laat zich overhalen om haar uit het ziekenhuis te smokkelen, zodat de affaire in de doofpot kan. De auto had een lekke band, maar in zijn geluidsopname hoort Jack vlak daarvoor een schot. Hij gaat op onderzoek uit, maar het duurt niet lang voordat Jack zelf door een mysterieus persoon lastiggevallen wordt.
Voor de film vertoont Bear zijn eigen nieuwe short Synthesize Me (14'). Tiener Violeta vindt in deze korte coming-of-age film een manier om de synth-apparatuur van haar overleden moeder weer tot leven te wekken. De gevolgen voor haar, de stad en haar vader zijn onverwacht ingrijpend.
In de Melkweg vinden vaak gelijktijdig verschillende soorten programma’s plaats, zoals concerten, clubnachten en films. Houd er rekening mee dat er af en toe geluidsoverlast kan zijn van andere programma's tijdens de vertoning.
.jpg)
Bear Damen:
Synthesize Me thematically deals with grief. But it also explores the technical side of ‘creating’ specifically, making music with synthesizers in a period piece set in the 1980s. It shows Violeta, the main character, building music from scratch using vintage gear, focusing on the sequencer and how and where she loops little motifs of notes. The synthesizers are also written into the film as the catalyst for the inciting incident. They cause both characters to plummet even further, emotionally and psychologically, and force them to see each other’s worlds.
To compare a short film and DePalma’s vastly different classic in that way feels of course kind of crazy, but it does share something with Blow Out. Where it’s Travolta’s job as a sound recordist that kicks off the story. Both films center around characters who work with sound, and how that work pulls them into something deeper, whether it’s conspiracy or emotional reckoning. The way Travolta’s actions editing the film are a masterclass in action editing a fun & games sequence. There’s a kind of obsession that builds, and the gear becomes more than just a tool, it becomes a way into truth, memory, and even danger. And also, this would now just be a few clicks on a computer or a phone even. Like De Palma romanticizes tape reels and shotgun mics to tell a truth about death, and does so in a style far ahead of its time, Synthesize Me leans into the tactile world of vintage synths, letting the audience sit with the loops, the layering, and the rhythm of someone trying to create something meaningful from nothing.
My personal feeling toward Blow Out, a deeply personal film for De Palma, shot in his hometown, is that it almost feels like a perfect audition for Mission: Impossible, even if the two are twelve films apart. Brian De Palma’s 1981 film Blow Out holds a significant place in his filmography, reflecting both his personal experiences and artistic influences. The concept for the film was partly inspired by De Palma’s collaboration with his sound technician, Dan Sable, during the production of Dressed to Kill (1980). Unsatisfied with reused wind sounds, De Palma sent Sable to record new audio, highlighting the director’s commitment to authentic soundscapes. Pauline Kael, perhaps the most difficult but truthful film critics to have ever lived, deemed it a ‘great movie’. For me as a Kael devotee that kind of says it all.
