HARD ATTACK: EEN NIEUWE GENERATIE GABBERCULTUUR

Kaalgeschoren koppen, uniforme Aussies en een stevig paar Air Max — in de jaren negentig was dit de standaarduitrusting van een gabber. Maar meer dan alleen uiterlijk vertoon, was gabber de grootste jeugdcultuur van eigen bodem. Een rauwe, energieke beweging waarin iedereen welkom was, verbonden door liefde voor hardcore. Van advocaat tot vuilnisman, van model tot scholier — iedereen was welkom. Fast forward naar 2025 is hardcore weer razendpopulair. Melkweg spreekt Gysèle en Youssef (Akemiö Grey), oprichters van collectief Hard Attack, over de gabber-renaissance en hun aankomende editie op vrijdag 30 mei in de OZ, in samenwerking met Barbaar.

In gesprek met Gysèle en Youssef
Woorden door Davy de Lepper
 

Hardcore house — kortweg hardcore — ontstond begin jaren negentig in Rotterdam, als rauwer en sneller broertje van de opkomende rave- en housescene. Waar house zijn roots vond in Chicago en Detroit, gaf hardcore daar een compromisloos Nederlands antwoord op: harder, sneller, donkerder. Een bpm die moeiteloos boven de 180 uitsteeg, dreunende kickdrums, industriële samples en duistere melodieën vormden de bouwstenen van het geluid. Hardcore was niet bedoeld om mooi te zijn. Voor velen was het juist die extremiteit die de aantrekkingskracht vormde.

“Als jong ventje hoorde ik deze muziek en was ik direct een grote fanboy,” herinnert Youssef zich. “‘Achtung!’ van T.O.P.D.R.O.P. was de eerste hardcoreplaat waar ik verliefd op werd. Ik bleef hele zaterdagen thuis om op piratenzenders dezelfde muziek te zoeken en op te nemen. Geld voor cd’s was er niet.”

Voor veel jongeren bood hardcore een uitlaatklep. In de jaren negentig bevond Nederland zich in een fase van economische onzekerheid en culturele transformatie. Jongeren voelden zich vervreemd van de maatschappij. Hardcore bood een manier om die frustratie en energie te kanaliseren. In donkere loodsen en verlaten fabriekshallen vond de scene zijn eerste thuis, waarna het genre razendsnel uitgroeide tot een internationaal fenomeen. Vooruitspoelend naar 2025 bevindt de wereld zich in soortgelijke staat. Is dit de babyboom van een nieuwe generatie gabbers?
 

Hardcore voelde als een manier van leven. In een tijdperk zonder social media ontstond een hechte community: nummers werden met de hand opgeschreven in een telefoonboekje, op straat gaf je elkaar een knikje van herkenning. Dat familiegevoel was de kern van de cultuur. “Via het ID&T-forum leerde ik mensen kennen en ging ik samen naar feesten,” vertelt Youssef. “In die tijd moest je echt zoeken, maar als je er eenmaal in zat, dan zat je erin.” Toch kreeg de gabber in de late jaren negentig te maken met een identiteitscrisis. De opkomst van happy hardcore en commerciële hits als ‘Gabbertje’ maakten van de gabber een karikatuur. Vooroordelen en mediale aannames deden de rest: de cultuur raakte in diskrediet.

Met Hard Attack brengen Gysèle en Youssef dat oorspronkelijke familiegevoel terug — maar dan in een hedendaagse vorm. Wat begon als een uit de hand gelopen liefdesproject groeide uit tot een bruisend platform voor de nieuwe generatie gabbers. “Het allereerste idee was simpel: onze passie delen,” zegt Youssef. “We wilden vanaf het begin inzetten op vinyl en vrouwelijke dj’s, omdat de hardcore-scene nog altijd heel masculien is.”

Die keuze blijkt niet alleen muzikaal waardevol, maar raakt ook aan de kernwaarden van de scene zoals die ooit bedoeld was: rauw, inclusief en community-driven. Gysèle: “We hebben veel mensen ontmaagd, haha. Voor velen is het hun eerste hardcorefeestje, dat vergeten ze nooit meer. En dat is het mooie: het voelt als een familie, een netwerk van gelijkgestemden.”
 

Hard Attack draait niet om grote namen, maar om het bouwen van een gemeenschap. “Fans op de dansvloer worden dj’s, en staan uiteindelijk bij ons op het podium,” vertelt Youssef. “En zo ging het balletje rollen.” Het collectief vormt zo een broedplaats voor nieuw talent, en een ankerpunt voor een scene die opnieuw tot bloei komt — net als dertig jaar geleden. Gysèle vult aan: “Vanaf het begin hebben we artiesten geboekt die nog niet heel bekend waren. Zij zijn muzikaal net zo goed, al niet beter, dan de gevestigde namen.”  

Hardcore never dies. Sterker nog, een nieuwe generatie is opgestaan die de cultuur met hernieuwde energie en eigenzinnigheid omarmt. “Het is nooit echt weggeweest,” zegt Gysèle. “Iedere week was er wel een feestje, maar daarvoor moest je wel goed in de scene zitten. Bekende namen zijn ‘Ouwe Stijl is Botergeil’, ook in Melkweg, of de grote Pandemonium-feesten in Sporthallen Zuid.‘” Dat hardcore nu weer groter wordt, merkt Youssef ook: “Early wordt steeds populairder, mede door TikTok en films als ‘Hardcore Never Dies’. Het is een soort reïncarnatie van iets wat eigenlijk altijd is blijven bestaan.” Een sleutelmoment voor de hernieuwde populariteit, realiseerde hij tijdens Dekmantel: “Optimo draaide op Dekmantel een ‘Pilldriver - Pitch Hiker’, helemaal omlaag gepitcht. Niemand danste, maar ik voelde: er gaat iets gebeuren.”

De komende editie is in samenwerking met het Gentse collectief Barbaar. “Jackhammer stond al eens bij ons op Hard Attack,” vertelt Gysèle. “Toen zij vroeg of ik bij Barbaar kwam draaien, stelde ik een samenwerking voor. We zitten op dezelfde golflengte qua muziek, normen en waarden. En ze maakt bizar toffe visuals — echt zo’n jaren ’90 cd hoes."

Op vrijdag 30 mei keert Hard Attack terug naar Melkweg voor een nacht vol early vinyl sets, met energie die nergens anders te vinden is. In samenwerking met Barbaar brengt het collectief de rauwe ziel van hardcore opnieuw tot leven — voor gabbers van toen, en van nu. Wil je zelf voelen waarom hardcore never dies? Sluit je aan bij de nieuwe generatie gabbers en beleef Hard Attack op vrijdag 30 mei in Melkweg. Klik hier voor de line-up van aankomende editie en het scoren van tickets.